Voor Ilja Marie (1974) is het alledaagse een geweldig literair thema, en dat is waarover zij schrijft. Over het leven als boekverkoper, met twee jonge kinderen en een man die zingt. De zinnen dienen zich op onbewaakte momenten aan, dan krabbelt zij ze haastig in opschrijfboekjes en op losse papiertjes – deze zinnen zijn het begin van iets nieuws, en vormen vaak de kern van haar schrijven.
Met haar verhalen weeft Ilja Marie een kleedje van taal, waarbij een beeld altijd het uitgangspunt vormt. Van daaruit kan een herinnering of gedachte ontstaan. De verhalen staan op zichzelf, maar gaan thematisch vaak een verbinding aan. Zij onderzoekt wat het betekent om vrouw en moeder te zijn, en zij schuwt het fysieke, het smerige en het lelijke niet. De gebeurtenissen ontdoen van hun dagelijks context en omvormen tot scènes die op zichzelf staan – dat is wat zij wil. Literatuur maken uit de droesem van het leven: een leven in scènes.
Een leven in scènes | Ilja Marie 