Spullen die achterbleven en vergeten zijn

Ze kijkt naar de kast. De oude kast in het voorportaal van het tuinhuis waar ze in de avond haar intrek neemt, een kast die de hele wand bedekt met vele laden. Naar de kast kijken en denken: elk vakje zijn eigen verhaal.

De lades een voor een opentrekken in verrukking als was ze een kind. Er is een lade met kerstballen van mondgeblazen glas aan een gouden touwtje om in de boom te hangen. Een lade met stukken koraal, roomwitte grillige brokken steen die onder water is gegroeid. Er zijn lades met spullen om mee te naaien, en er zijn oude dozen met stempels erin. Letterstempels van hout om woorden en zinnen in groene inkt, een stempelkussen met groene inkt ligt erbij. De vakjes de verhalen zonder plot met stempels op grote vellen papier ze aan een slinger op te hangen in de ruimte.

En wat was het verhaal toen ze later fietsend door de duinen ging, van het blauwe naar het groene meer, op haar oude fiets met een rammeltje dat de stilte doorbrak. Een stille zomervroege ochtend toen alles nog open lag. Het oude wijde vest over een pyjama, de deur van het tuinhuis viel in het slot. Het zonlicht dat in gouden banen door het dichte groen, op een kleine open plek het dikke mos verlicht. Toen ze daar ging, een steile helling, de tocht die in de benen zat, het lichaam dat alles onthield.
Het wijde losse dat de zomer typeert, toen ze in het wijde vest dat om haar lichaam hing in de wind, toen ze doelloos rondjes fietste in de duinen voor ze op een bankje in de vroege ochtend, een bankje gevonden om zich over te geven aan de stilte.

De wind die stormachtig was en aan takken rukte, het had wel herfst geleken, maar de wind was gekalmeerd en er restte slechts ruis. Geruis in de bomen als een zachte ademstroom, een ademhaling in rust, waarvoor je niets hoeft te doen. Luisteren naar de vogels en de wind het is zomer het gaat vanzelf.

Er lag een vestje naast het bankje op de grond. Half verscholen onder het zand, de wind van de vorige avond. Een zwart Adidas-vestje met gouden strepen. En zij pakte het op, ze wilde het over de leuning hangen, iemand was het vergeten en kwam er vast voor terug, zo’n vest waaraan je gehecht raakt, zijzelf zou eraan gehecht zijn geraakt. Ze had het opgeraapt en uitgeschud en toen zag ze het, waarom het hier lag en bijna onder het zand verdwenen was. Een mouw hing los als een gebroken arm, er zat een groot gat waar de gladde stof kapot gescheurd was. Niet vergeten maar onbruikbaar geworden, laten liggen als een vod.
Er was iets uit de zak gevallen. Ze bukte zich om het op te rapen. Een klein glimmend doosje, een wit doosje met een klepje dat openklapt met een klik. Het groene lampje ging branden, de airpods waren nog opgeladen. Een kostbaar kleinood, netjes opgeborgen in de wit-glimmende verpakking en achter het bankje op een verlaten plek in de duinen op de grond gevallen.
Het vestje waardeloos achtergelaten, wat in de zak zat werd vergeten. De vrouw nam de spullen mee, het vest zou ze later, ze zou het in een container voor kledingafval doen. En de airpods – er was thuis een kind dat er blij mee zou zijn.

Het gaat over de spullen en niet over mensen. Wat weten we over andere mensen. Wat is het verhaal?

Ze komt terug bij de kast. Rondfietsen door de duinen en terugkomen bij de kast met al die lades, er op een krukje voor gaan zitten, er in verwondering naar kijken.

De spullen om mee te naaien. De naalden en spelden en bandjes en lint. Stof die in kleine vierkantjes is geknipt. Om met borduurzijde op een lapje, de initialen van iemand die je dierbaar is. Mooie katoen van goede kwaliteit in verschillende kleuren, verfijnde motieven uit een andere tijd. Ze strijkt over haar gezicht. Zachtjes met het zachte materiaal over haar wang te gaan, ze doet haar ogen dicht, ze voelt de stof die heel oud moet zijn.

Het ging over een Adidas-vestje dat voor vuil werd achtergelaten en onder het zand verdween. Of over de zachte lichte stof die zorgvuldig in een lade was opgeborgen om iets van te maken. Het zijn de verhalen zonder plot die aan een slinger worden opgehangen. Over spullen die achterbleven en vergeten zijn.