-
Het huis stond in brand, de brandweer kwam eraan, en zij stond buiten in de nacht. Te kijken hoe de rode vlammen voor haar ogen, een huis in brand haar eigen huis, het brandde laaiend loeiend, vuur dat gierend om de hoeken raasde zo verslindend in de wind – en zij kon niks alleen maar
-
De deur uitgaan om zomaar wat te lopen, je mee te laten voeren in de stroom. Het is windstil een wandeling voldoet om los te raken en het vaag te houden, zodat het alle kanten uit kan gaan voordat er iets ontstaat. Voordat het vastgelegd en vastgepind is in een document. De thema’s die ontstaan
-
Ze slingeren rond. Ze dreigen weg te waaien in de wind het waait heel hard het raam staat open. De zinnen die op losse papiertjes. Met knijpers in kleine stapeltjes, ze met knijpers bij elkaar en vast te houden voor ze weggevlogen zijn. Als ze in de middag. Te proberen hoe het ligt het nieuwe
-
Het ruime hoekhuis staat aan de rand van het dorp. Er loopt een grindpad langs. De studio is achterin de tuin. De vrouw met het witte haar dat als een helm om haar gezicht valt – ze is klein van stuk en vitaal voor haar leeftijd, ze gaat wekelijks naar de gym en heeft geen
-
Erbij blijven betekent niet per se blijven zitten. Juist in beweging ontstaat het, op de fiets of op een terras aan het water in het donker als de lichtjes branden. Toen ze na de film in een vreemde stad in haar eentje nog wat was gaat drinken en naast haar vier jonge vrouwen zaten –
-
Ze wist nog niet waarover het ging toen zij haar koffie maakte, in augustus begon het te schuiven, goddank verschoof het weer, toen de scherpte en het felle licht van juli, toen het zachter werd. Als de hoeken rond zijn in de avond en de schemering in de ochtend, als ze met een extra vest
-
Het komt hem voor dat het al bijna middag is, toch is het nog ochtend, als het rustig is in de stad, als hij op zaterdag met zijn kleintjes naar de boekwinkel loopt. Het jongetje dat vastzit in de wagen en het meisje, hij heeft haar bij de hand hij trekt haar voort zodat ze
-
Onderweg wordt een playlist afgespeeld die zorgvuldig was samengesteld en die vrolijkheid brengt. De vrolijke opwinding van de straat uitrijden naar onbekende verten en blauwe luchten, zo ver naar het oosten als ze nooit zijn geweest. Ze weet dat het er mooi zal zijn en leeg en groen, de moerasspirea in de berm, de heuvels
-
Ze kijkt naar de kast. De oude kast in het voorportaal van het tuinhuis waar ze in de avond haar intrek neemt, een kast die de hele wand bedekt met vele laden. Naar de kast kijken en denken: elk vakje zijn eigen verhaal. De lades een voor een opentrekken in verrukking als was ze een
-
De dag is zo groen als het groen dat in potten groeit en het regenwater gulzig in zich opneemt en uitbundig naar de hemel reikt. Een rotsplantje. De kleine gele bloemen op dunne steeltjes, wasachtige kleine blaadjes. Ze richten zich naar het licht in een moment van triomf, dit plantje dat de rest van het
Naar de inhoud springen
Een leven in scènes | Ilja Marie 