Het kleine zwarte doosje

Het was voorjaar, het huis was licht, er stonden narcissen op tafel. De slingers werden uit de doos gehaald en hingen een week. Er was een taart met laagjes van biscuitdeeg zo zacht als een kussentje. En beneden lagen cadeautjes op tafel te wachten. In bed wordt het jarige kind toegezongen. De opwinding is geweken, op haar geboortedag is zij kalm en dankbaar. Voor ze naar school gaat leent ze een jurk van haar zus, zelf heeft ze er geen; zij draagt nooit een jurk.

De moeder fietst mee; aan het stuur hangt een tas met traktaties. Ze vouwden chocolaatjes in een servet van gekleurd papier, het ziet er feestelijk uit. Op de stoep, buiten het hek, kijkt de moeder hoe de kinderen hun fiets wegzetten en de school binnen lopen. Ze kijken niet om, zij zien haar niet meer. En dat zij vandaag moeder is van het jarige kind, is onzichtbaar voor de anderen.

In de middag wacht zij de meisjes weer op. De jarige komt opgewonden naar buiten. Zij kreeg een steen van de juf. Hij is bruin van kleur en voelt heel glad. De moeder probeert iets van haar stemming te delen, zij vraagt: Denk jij ook dat iedereen het aan jou ziet, dat dit een bijzondere dag is? Zij ziet zichzelf terug, al die jaren geleden, toen zij voor het eerst weer met de trein naar haar werk ging. Hoe zij wilde opstaan, het door de coupé schreeuwen: Mijn kind is geboren, zien jullie het niet, ik ben moeder geworden! Het beeld flitst voorbij, nu het kind rustig naast haar fietst. Maar zij zegt: Ik heb dat niet hoor, ik voel me feestelijk vanbinnen, het maakt niet uit of iemand dat ziet.

Aan het einde van de zonovergoten feestdag stopt zij haar grote dochter in. De bruine steen ligt naast het bed, dat is het mooiste cadeau. Blijf je even kletsen, dan is deze dag nog niet voorbij. Het kind zegt: ik denk aan het Kleine Zwarte Doosje van Toon Tellegen. Daar stop ik deze verjaardag in, dan kan ik hem soms tevoorschijn halen. De moeder kust haar kind gedag en loopt naar beneden om de slingers af te halen. Ze bergt ze weer op in de feestdoos van karton.

2 gedachten over “Het kleine zwarte doosje”

  1. Wahhhh!!!!!
    Alweer traantjes weg slikken.
    Ik haal mijn kleine zwarte doosje even tevoorschijn en ga rustig kiezen welk verhaal met jullie ik uit ga pakken.
    Als een hele mooie schat!!!!

    Like

  2. …. En deze stop ik erin: dat ik aan een vredige Paas dag doordrengt met lente tijdens een Pandemie in der hangmat lig, in het spel verzonken kinderen zie, op Kitty wacht om met haar vers gebakken Paas brood te eten en héél erg aan jullie ga denken!

    Like

Geef een reactie

Vul je gegevens in of klik op een icoon om in te loggen.

WordPress.com logo

Je reageert onder je WordPress.com account. Log uit /  Bijwerken )

Facebook foto

Je reageert onder je Facebook account. Log uit /  Bijwerken )

Verbinden met %s

%d bloggers liken dit: