Uit de geblokte stof
zijn driehoekjes geknipt
aan een lint genaaid
diagonaal door de kamer.
De lucht is nog kil
te koud om op te zitten
koude zwarte wintergrond
voorjaarsaarde geurt naar oud
van binnen broeit het groeit het al.
Verjaardag jaardag taartdag
soep koken
worteltaart
met een dakje
van mascarpone.
Hoe taal te vinden voor
het vreemde begin
een ronde volle buik
naakt en zichtbaar voor iedereen
snoeren op blote huid geplakt
met zuignappen
het lichaam
een monitor naast het bed.
Van binnen het groeien klaar.
De birthday mother kijkt uit het raam
staren, een kind baren
zij wist het niet
zij wisten niets.
Ze waren
in een trein gestapt die niet meer stopte.
Ze denkt aan de groene en roze gebakjes,
toen ze thuiskwam lagen ze op een schaal
ze kwamen van de banketbakker,
in het lege huis
slingers van papier
felgekleurde tulpen in een vaas.
Verjaardag jaardag taartdag
hoe zelfgebakken taart geurt
geur van winteraarde gure lucht.
Plots nog nachtvorst.
Hoe het kind lag te slapen onder een schapenvacht
in haar eigen stille wereld.
Een leven in scènes | Ilja Marie 
Oh, Ilja!
Nu heb ik tranen van ontroering!!
En in mijn buik een gevoel……
Terwijl János, de grote van Daniel, aan het piano zit bij ons en Improvisationen speelt .
Een bijzonder moment.
Dank jou!!
Jij hebt een wonderbaar poetisch diepzinnig Stück geschreven!
Ik zag trouwens mij voor me,hoe ik mij gevoelt zou hebben als ik de trein,die nooit stopt, weg had laten rijden.
Staand op het paron,een hand half omhoog bewegen, even de lichtjes zien verdwijnen in der verte, omdraaien,weg lopen.
…
Nee.
Ik zou nog steeds in de trein springen en mee rijden….
Ook al heeft het andere beeld ook seinen Reiz. En zijn tristess.
Dat de trein nooit stopt is natuurlijk ook eng…..
Sorry.
Nagedachtes!
Véél Respekt voor jou Gedicht!!
💓
LikeLike